به نقل از «خبرگزاری دانشجو»

هاشمی: تلاش می‌کنیم پاداش طلای المپیک قابل توجه باشد/ کشتی نیاز به آرامش دارد

تاریخ انتشار: ۱ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۴۴۰۵۴

وزیر ورزش و جوانان گفت: در فاصله ۹ ماه مانده به المپیک ۲۰۲۴ پاریس، کشتی نیاز به آرامش دارد و در سایه همدلی است که می‌توان به نتیجه رسید.

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجو، کیومرث هاشمی در مراسم تقدیر از کشتی‌گیران مدال‌آور ضمن ابراز خوشحالی از حضور در جمع پیشکسوتان و قهرمانان کشتی، از رسانه‌ها خواست تا المپیک ۲۰۲۴ بیش از گذشته کنار کشتی باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او گفت: امروز ورزش نیاز به همدلی و آرامش دارد که کشتی جزیی از آن است. تمرکز کشتی روی المپیک است و در سایه آرامش و همدلی نتیجه می‌گیرد. من این حق را ندارم حرفی را بزنم که باعث جدایی و کدورت و نگرانی بخشی از جامعه ورزش شود.

وزیر ورزش و جوانان ادامه داد: این تجربه من است، با ناآرامی و اختلاف، مدیریت خوب پیش نمی‌رود، اما نه بدین معنا که اگر حرف حقی باید زده شود، مطرح نشود. کشتی ۹ ماه مانده به المپیک آرامش می‌خواهد. المپیک میدان مهمی است و همه می‌جنگند. مهم‌ترین مشکل کشتی هم در جهان و هم ایران این است که به دلیل جذابیت رشته‌های دیگر، کمتر سمت کشتی می‌آیند. این کار مدیران است. قبلا شهر‌ها و سالن‌ها پُر از تماشاگر می‌شد، اما حالا به این شکل نیست. یکی از وظایف ما در وزارت ورزش توسعه کشت یاست و از دل توسعه قهرمانی‌ها افزایش می‌باید.

هاشمی گفت: ضمن تقدیر از مازندران در کشتی آزاد و دو استان در کشتی فرنگی، باید ۱۰ استان کشتی را پوشش دهند. امروز در آموزش و پرورش رونق سابق درخصوص کشتی وجود ندارد که باید این‌ها را به هیئت‌ها وصل کرد. تمرکز روی چند استان است که باید روی استان‌های بیشتری متمرکز شد. ۱۳۰ سالن ورزشی که در آموزش و پرورش وجود دارد که گاهی اوقات تعدادی نونهال را جمع می‌کنند. حقوق مربیان سازنده از کشتی گیران است، این ایراد است. شأن مربی ما این نیست که حقوقش از شهریه کشتی گیر باشد.

وزیر ورزش خاطرنشان کرد: اگر غافل باشیم به روز بدی می‌رسیم. قطعا جلسه مشترکی با دبیر و مسئولان آموزش و پرورش می‌گذاریم که توسعه کشتی انجام شود. وقتی می‌گوییم ۶۴ درصد طلای المپیک متعلق به کشتی است نباید در حد حرف باشد. باید در عمل باشد و این کوتاهی‌ها را باید برطرف کنیم. برای همین کشتی به همدلی نیاز دارد. اگر کسی حرفی می‌زند که همدلانه نیست، این را منعکس نکنیم خصوصا حالا که در استانه المپیک هستیم.

هاشمی اظهار داشت: در هانگژو با وجود بُعد مسافت به سالن کشتی رفتم. به کشتی گیران گفتم مدال برای ما اهمیت دارد، اما چیز‌های دیگری مهمتر است. از کادرفنی دغدغه‌شان را پرسیدیم و تا به تهران رسیدیم پیگیری شد. اساسنامه می‌گوید بالاترین مرجع تصمیم گیری فدراسیون است. من فقط نظرم را می‌گویم و مشورت می‌دهم، اما فدراسیون تصمیم گیرنده است و به عنوان مقام مسئول، حمایت می‌کنم. کادرفنی نباید دغدغه پشتیبانی داشته باشد.

وی گفت: المپیک امروز با دهه ۶۰ و قبل از انقلاب فرق دارد، همینطور علم دوپینگ. شما باید حواس‌تان جمع باشد. برای مدال طلا پرچم بالا می‌رود و سرود خوانده می‌شود، نقره و برنز مهم است، اما ابراهیم جوادی می‌داند طلا چه ارزشی دارد. وقتی می‌گوییم طلا، همه نگاه‌ها سمت کشتی می‌رود.

هاشمی یادآور شد: دعوت می‌کنیم رئیس اتحادیه جهانی به ایران بیاید و ما هم برویم. از پیشکسوتان عزیز هم می‌خواهم المپین‌هایی که می‌توانند کمک کنند بیایند و سر تمرین حضور داشته باشند.

وزیر ورزش و جوانان عنوان کرد: بعد از تکمیل کسب سهمیه جلسه مشترک با استانداران و فدراسیون می‌گذاریم. تلاش می‌کنیم رقم پاداش طلای المپیک قابل توجه باشد و رقم درخوری را اختصاص دهیم.

انتهای پیام/

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: وزیر ورزش

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۴۴۰۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حسن یزدانی بحران ملی نیست

روزنامه شرق نوشت: حسن یزدانی، قهرمان پرآوازه کشتی ایران، تبدیل به سوژه داغی برای فضای ورزشی این روز‌های ایران شده است. دلیلش بازگشت او به تشک کشتی و ارائه فیلمی چندثانیه‌ای از تمرینش با کشتی‌گیری به مراتب سبک‌وزن‌تر از خودش است. او نشان داده بعد از عمل سنگینی که روی کتفش داشته، برگشته و مهیا است تا در المپیک پاریس به میدان برود.

یزدانی پیش‌ازاین در تلویزیون وعده‌ای با این مضمون داده بود که در پاریس، هم تیلور را می‌برد و هم طلا می‌گیرد. باوجوداین اتفاقاتی رخ داده که شاید با چنین شفافیتی نتوان درباره ادعای حسن یزدانی صحبت کرد. اولین آن‌ها غیبت دیوید تیلور، رقیب همیشگی یزدانی در پاریس است. او در یک شگفتی بزرگ در مسابقات انتخابی تیم ملی آمریکا، مبارزه‌اش را به آرون بروکس ۲۳ ساله باخت و به همین سادگی از تیم ملی بیرون ماند.

داستان اول برای حسن یزدانی شیرین است. تیلور در سال‌های اخیر به‌خوبی نشان داده بود راه بردن یزدانی را فراگرفته و حتی او را در آخرین جدال، ضربه فنی هم کرد. آمار تقابل‌های این دو هم به‌خوبی گواه برتری تیلور در تقابل‌های رودررو است. حالا که جادوگر آمریکایی در پاریس غایب است، این بهترین فرصت برای حسن یزدانی است تا یک مدال دیگر المپیک به ویترین پررنگ و لعابش اضافه کند؛ ولی این‌ها همگی در گرو محقق‌شدن داستان دوم است که تلخ و دارک نشان می‌دهد.

یزدانی کتفش را به تیغ جراحان سپرده و به‌تازگی به تشک برگشته. او آن‌قدر درگیر فیزیوتراپی و آماده‌سازی است که حتی فرصت حضور در اردوی اول تیم ملی را از دست داده است. از آنجا که کمتر از سه ماه به بازی‌های المپیک مانده، این نگرانی وجود دارد که نکند به لحاظ جسمی و ریکاوری، در موعد مقرر آماده نشود و نتواند در المپیک کاری از پیش ببرد؛ به‌ویژه اینکه پیش‌تر علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی هم ابراز نگرانی کرده و از این گفته که در ایران هر کشتی‌گیری که کتفش را عمل کرده، دیگر آن کشتی‌گیر سابق نشده است. پس، اتفاق بدتر برای حسن یزدانی، تصور این سناریو است که او نه‌تن‌ها شانسی برای گرفتن مدال در المپیک نداشته باشد؛ بلکه اصلا نتواند به این بازی‌ها اعزام شود.

در چنین فضایی است که فدراسیون کشتی تصمیم مهمی گرفته و به این نتیجه رسیده که یزدانی را در فاصله ۵۰ روز مانده به بازی‌های المپیک، به رقابت‌های کشتی مجارستان اعزام کند تا میزان آمادگی او و پاسخ‌دهی کتفش به عمل جراحی را بسنجد. تا به اینجا همه چیز منطقی به نظر می‌رسد؛ ولی در یکی، دو روز گذشته، چنین تصمیمی بخشی از جامعه کشتی را آشفته کرده و فریاد وا اسفا سر داده‌اند که حرمت قهرمان حفظ نشده است.

اینجا روایت‌ها کمی متفاوت است؛ مثلا خبرگزاری‌های نزدیک به دولت از این شایعه نوشته‌اند که یزدانی از مسئولان فدراسیون کشتی درخواست کرده بدون حضور در مسابقه‌ای، به پاریس اعزام شود که با پاسخ منفی اهالی فدراسیون مواجه شده است. پاره‌ای دیگر هم از این می‌گویند که رقابت‌های مجارستان برای حسن یزدانی سنگین است و نباید او را به چنین تورنمنتی اعزام کرد؛ به‌ویژه اینکه ممکن است آرون بروکس هم در مجارستان باشد و کار را برای حسن یزدانی سخت کند. چ

نین تحلیل‌هایی باعث دوپاره شدن نظریات علاقه‌مندان به کشتی شده و حالا با حسن یزدانی به گونه‌ای رفتار می‌شود که گویی قرار است تبدیل به یک بحران ملی شود. در اینکه حسن یزدانی پرافتخارترین کشتی‌گیر ایران است، تردیدی وجود ندارد؛ در اینکه شأن او باید حفظ شود، هم شکی وجود ندارد؛ ولی مشخص نیست اعزام او به یک تورنمنت خارجی چطور می‌تواند موارد بالا را نقض کند. چنین تفکراتی اهمیت بازی‌های المپیک و کسب افتخار را قربانی یک اسم می‌کنند؛ البته اسم حسن یزدانی اعتباری برای کشتی ایران است؛ ولی فرض محال، اگر یزدانی با ناآمادگی و بدون محک‌خوردن به المپیک برود و آنجا حتی قبل از رسیدن به فینال با نتیجه‌ای اسف‌بار به کارش در پاریس پایان دهد، آیا حرمتش حفظ شده است؟

ضمن اینکه چنین جریانی باید پاسخ‌گوی این پرسش مهم هم باشند که چرا حسن یزدانی حاضر نشد کتفش را زودتر عمل کند تا به‌موقع برای پاریس مهیا باشد؟ چرا یزدانی اجازه داد شایعاتی که می‌گفتند او برای رسیدن به پاداش بازی‌های آسیایی، جراحی‌اش را به بعد از هانگژو موکول کرد، شکل بگیرد؟ حالا آن‌ها باید پاسخ دهند که اگر المپیک برای یزدانی و اعتبار کشتی ایران اهمیت وافری داشت، چرا او کتف آسیب‌دیده‌اش را زودتر به تیغ جراحان نسپرد؟

این‌ها البته بخشی از این دوپارگی موجود است؛ چراکه باید آن روی سکه؛ یعنی کادر فنی را هم دید. حسن قرار است در فاصله ۵۰ روز مانده به المپیک به مسابقه‌ای خارجی اعزام شود؛ اگر او بدرخشد که حرف و حدیثی نیست و با شایستگی راهی پاریس می‌شود و بسیاری را امیدوار می‌کند که مدال دیگری برای کاروان ایران بگیرد؛ اما اگر حسن ناآماده باشد، آیا ۵۰ روز، زمان کافی برای مهیاکردن یک کشتی‌گیر دیگر برای اعزام به پاریس خواهد بود؟

بدیهی است که این دوگانگی نیاز به ظرافت خاصی دارد که بدون دخیل‌شدن احساسات باید درباره‌اش تصمیم‌گیری شود. حسن هم تا رقابت‌های مجارستان به قدر کافی فرصت دارد تا توان از دست رفته‌اش را بازیابد و خودش را در غیاب گربه‌سیاه آمریکایی‌اش محکی جدی بزند. محکی که سربلند بیرون‌آمدن از آن می‌تواند تکلیفی جدی برایش قلمداد شود. یزدانی حمایت فدراسیون را دارد؛ ولی بعید است این فدراسیون هم حاضر شود چشم‌بسته روی کتف آسیب‌دیده حسن قمار کند.